بررسی میزان ارتباط مایواستاتین پلاسما با حجم توده عضلانی و حداکثر قدرت بیشینه و پاسخ آن به یک جلسه فعالیت مقاومتی در افراد سالمند

سابقه و هدف: هم زمان با افزایش سن میزان مایواستاین، به عنوان مهم ترین تنظیم کننده منفی حجم توده عضلانی، افزایش می یابد. این امر احتمالاً با کاهش حجم توده عضلانی و قدرت عضلانی در افراد سالمند ارتباط دارد. از طرفی دیگر پاسخ این پروتئین در این افراد به فعالیت مقاومتی کاملاً مشخص نمی باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی میزان ارتباط مایواستاتین پلاسما با حجم توده عضلانی و حداکثر قدرت بیشینه و پاسخ آن به یک جلسه فعالیت مقاومتی در افراد سالمند بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 12 مرد سالمند سالم 60 الی 75 ساله شرکت نمودند. 72 ساعت پس از اندازه گیری حجم توده عضلانی و تعیین حداکثر قدرت بیشینه، آزمودنی ها در یک جلسه فعالیت مقاومتی شرکت نمودند. در این پژوهش 3 نمونه خونی در قبل، بلافاصله و 4 ساعت بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تعیین میزان مایواستاتین پلاسما از روش الایزا استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان دادکه بین میزان مایواستاتین پلاسما با حجم توده عضلانی و حداکثر قدرت بیشینه در مردان سالمند ارتباط معناداری وجود دارد (05/0p≤). بلافاصله و 4 ساعت بعد از فعالیت مقاومتی میزان مایواستاتین پلاسما، نسبت به قبل از فعالیت، در مردان سالمند به طور معناداری کاهش یافت (05/0p≤). هم چنین میزان مایواستاتین پلاسما در چهار ساعت بعد از فعالیت نسبت به بلافاصله بعد از فعالیت کاهش یافت، اما این کاهش معنادار نبود.  نتیجه گیری: بنابر نتایج این تحقیق به نظر می رسد در افراد سالمند افزایش میزان مایواستاتین با کاهش حجم توده عضلانی و قدرت عضلانی هم راه است. از طرفی دیگر فعالیت مقاومتی موجب کاهش مایواستاتین می گردد. این امر در نهایت ممکن است موجب کاهش میزان شیوع آتروفی عضلانی وابسته به سن (سارکوپنیا) در افراد سالمند گردد